[Event : Special Doujinshi] : Miraculous Christmas Day~ ถึง 31 ธันวานี้เท่านั้น

[Xiana]

Miraculous Christmas Day
(แปลตรงตัวคือ วันคริสต์มาสมหัศจรรย์ 555+)

ระยะเวลากิจกรรม: วันนี้เป็นต้นไป - 31 ธันวาคม 2009
จำนวนหน้า : อย่างน้อย 3 หน้า

พล็อต: เหล่าออริแต่ละคน(องค์กรก็มาร่วมได้นะ) ร่วมใจกันจัดงานวันคริสต์มาสขึ้นที่ร้านของอลิเซีย
และมีกิจกรรมแลกของขวัญกัน แต่เกิดเหตุประหลาดขึ้น ของขวัญของแต่ละคนที่เตรียมไว้ได้หายไป
แล้วก็มีซานต้าปรากฎออกมาบอกว่า

"โฮ่ๆๆๆๆๆของขวัญถ้ามันได้มาง่ายๆ ผู้ที่ได้รับจะรู้สึกดีได้ยังไงกัน!
อยากได้คืนกันใช่มะะะะะ ของขวัญของแต่ละคนน่ะ กระจายไป ทั่วเมือง"

ออริแต่ละคนก็ออกตามหาในเมืองจนในที่สุดก็หาของขวัญไม่เจอ แล้วร้านต่างๆในเมืองก็ได้ปิดไป
จนได้รู้ความหมายที่สำคัญที่สุดของวันคริสต์มาส ก็คิดว่าของขวัญนั้นมันไม่สำคัญแต่สำคัญ
ที่ความรู้สึก" ให้" ของผู้ที่จะให้มากกว่าจนของขวัญของแต่ละคนทอแสงปรากฏออกมา

อย่าลืม ทุกคนจงใส่เซอร์วิสลงไปในโดด้วยนะ! 555+

Credit : พล็อตโดย Xiana & cutter er er er

หมายเหตุ : ส่งของขวัญที่ต้องเกิดมาแลกที่ PM พร้อมรูป (ของขวัญสมมุติเอานะฮะไม่เอาของจริง ฮาๆ)
ปล.ส่งมาก่อนโดก็ได้

ผู้ร่วมกิจกรรม
Xiana
Pluz
recente
Eric_Kleinwails

[cutter er er er]

ว้า ก๊า เอา พล็อตนี้จริงๆด้วย

ถ้าเค้า หมุน วาดโด4แพร่งทันก็จะมาร่วมลงชื่อเล่นอีเว้นนี้ด้วยนะตัว

อีกนิดนึง

จนของขวัญของแต่ละคนทอแสงออกมาแล้วกับค่อยๆออกมา

ฉัน ว่ามันยังงงๆ น่าจะเปลี่ยนคำท้ายว่า " จนของขวัญของแต่ละคนทอแสงปรากฏออกมา " งี้ไหมอะตัว

[Chinri]

มาลงค่ะ ฟิคครึ่ง โดครึ่ง เม้ามันหฤโหดจริงนะ orz

มาทำสาวซึนหลุดกันเต๊อะ!! วาดออกมาไม่ค่อยรู้เรื่องขออภัยด้วย



















ฟิค(ประโยคคำพูดเพราะขี้เกียด)ต่อค่ะ

ชินริ : ฮะฮะ แต่คงไม่ต้องห่วงฮารุหรอกมั้งชิคิ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ

ชิคิ : --*--

ชินริ : หมอนั่นก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ(มั้ง)... ^ ^


อีกด้านหนึ่งของเมือง

ฮารุ : เฮ้ออ จะทำยังไงดีเนี่ย หายังไงก็ไม่เจอ ร้านค้าปิดด้วย แถมของขวัญนั่นน่ะ..........

? : คุณน่ะ เชื่อในวันคริสมาสต์ไหมครับ?

ฮารุ :...... พี่ริช! (โผล่มาจากหลุมไหนคะ?)

ริช : วงเล็บนั่นมันอะไรครับ? (ยิ้มดาร์ค)

ฮารุ : ...

ริช : เข้าเรื่องแล้วตอบคำถามทีเถอะ วิโอลิเน่

ฮารุ : รบกวนอย่าเรียกชื่อนั้นอีกค่ะ..

ริช : (ยิ้ม)

ฮารุ : งั้นฮารุขอตอบแล้วกันเดิมที ฮารุแทบไม่เคยได้ฉลองคริสมาสต์กับใครหรอกนะ เพราะฉะนั้นการที่ฮารุจะเชื่อในวันคริสมาสต์อาจเป็นไปไม่ได้ก็ได้

ริช : หมายความว่า เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง สินะครับ...?

ฮารุ : ........

ริช : คริสมาสต์ทุกคนต้องนึกถึงซานต้าใช่ไหมครับ? วิโอลิเน่

ฮารุ : -*- (ตูบอกว่าอย่าเรียกไง)

ริช : ซานต้าน่ะ เป็นแค่ตัวแทนของความสุขเท่านั้นแหละครับ ความสำคัญจริง ๆ อยู่ที่ ของขวัญที่ผู้คนมอบให้กันมากกว่านะครับ

ริช : คุณไม่ลองเชื่อในสิ่งนี้ดูล่ะครับ ..? แบบพี่สาวของคุณน่ะ

ฮารุ : ชิคิเหรอ?

-ไม่ล่ะ ฮารุไปหาเถอะ -
-ฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้แหละ-

ฮารุ : ... นั่นสินะ มันไม่ใช่แค่เทศกาลธรรมดานี่นา

ฮารุ : นี่คือคริสมาสต์แรกที่ฉันได้ฉลองกับกลุ่มเพื่อนของฉันนี่

ริช : นั่นเป็นคำตอบที่ถูกครับ (ยิ้ม)

วาบ! ตุบ!

ฮารุ : หวา~ อะไรเนี่ย ของขวัญตกลงมาใส่หัว >[]<

ฮารุ : นี่ของขวัญของฮารุนี่นา พี่ริช ขอบ..คุณ..ค่ะ..?

ฮารุ : หายไปอีกแล้วเหรอเนี่ย ? ยังไงก็เมอร์รี่คริสมาสต์นะคะ พี่ริช กลับไปหาชิคิดีกว่า


..........

ชิคิ : ช้าจังนะ ฮารุ มันหนาวนะเนี่ย โด่

ฮารุ : ขอโทษ ไปหาทุกคนกันเถอะ

ชิคิ : อื้อ

.........

ชินริ : อ่าว แปลกดีแฮะ ฉันนึกว่านายจะหนีไปป่วนวิโอลิเน่ ซะอีกนะ

ริช : คริสมาสต์ขอทำตัวเป็นคนดีบ้างสิครับ (ยิ้มดาร์ค)

ชินริ : นี่ริช..

ริช : ครับ?

ชินริ : นายยังไม่ให้ของขวัญคริสมาสต์ฉันเลยนะ!!

ริช : ยังจะทวงของขวัญตัวเองอีกนะครับ ..

.......

คำพูดไม่ค่อยต่อกันขอโทษนะตะ ต้องรีบปั่น เดี๋ยวไปรวมญาติไม่ทัน ฮา

รอเก็บตกโดคริสมาสที่ใครบางคนค่ะ ฮ่า






ลิ้ง

https://2img.net/r/ihimizer/img707/1773/cm00001.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img109/9868/cm00002.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img200/1969/cm00003.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img192/8931/cm00004.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img707/7758/cm00005.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img707/5279/cm00006.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img709/4613/cm00007.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img707/2818/cm00008.jpg
https://2img.net/r/ihimizer/img200/9946/cm00009.jpg

[Eric_Kleinwails]

*ไม่ลงลิ้งค์นะ เกิดปัญหาในการโพส= =*

โหลดโหดจ้ะXD

Warning!! งานเผานะก๊ะ

ลงสีแบบง่อยๆได้หน้าเดียวก็ไม่ไหวแล้ว สกรีนสเกริน ถมดำ ไม่ทำแล้วววว TTwTT ขออภัยก่ะ


หน้า 1


หน้า 2


หน้า 3


หน้า 4


หน้า 5


หน้า 6


หน้า 7


หน้า 8


หน้า 9


หน้า 10


หน้า 11


หน้า 12



อะไรเนี่ย ตอนท้ายนี่มันอะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยXD
หลอกไก่สำเร็จมั้ยเนี่ย กร๊ากกกกกกก

แปะซับนรกXD



หึหึ

[Pluz]

เอามาลงแล้วก่ะ

ของขวัญของแรบบ์โดนแก๊งซานต้า(คราวนี้เป็นซานต้าX)ขโมยไปแหละ

Link :
หน้า1
หน้า2
หน้า3
หน้า4
หน้า5
หน้า6
หน้า7
หน้า8
หน้า9
หน้า10
หน้าพิเศษ








พอหงุดหงิดก็เปลี่ยนลุคเป็นนักเลงเลยทีเดียว







ไหนว่าไม่ชอบเด็กไงจ๊ะแรบบ์






อ๊ะ ยังมีอะไรคาใจอยู่สินะ? ยังไม่จบง่ายๆหรอก


ช่องสุดท้ายไม่สามารถยัดออริ14ตัว(หรือมากกว่านั้น)ได้หมดก่ะTvT

แล้วก็ของแถมอีกเยอะแยะ



ของขวัญให้เหล่าสมาชิกองค์กรณ์ก็มีนะเออ

ป้ายูอินเดอะบ๊อก*โบกผ้าเช็ดหน้า* โชคดีจ๊ะเนียล



สุดท้าย...เหตุเกิดที่Display MSNเพราะปั่นโด


Happy New Year~ =) ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

[recente]

ไม่สามารถวาดในรูปแบบโดจินได้เพราะสอบมิดจ้ะ

เลยมาในรูปแบบฟิคแทน

คงไม่ว่ากันเน่ออ
--------------------------------------------------------

“ให้ตายสิ!...ซานต้าอะไร..มาฉกของขวัญชาวบ้านเค้าดื้อๆ”
อากิระเดินจ้ำอ้าวพร้อมกับสบถอย่างฉุนเฉียว เกล็ดหิมะตกลงมาบนปลายจมูกของเขา ฮาร์โมนิก้าซึ่งเดินคู่กันมากับเขาตั้งแต่ออกจากร้านคาเฟ่ของอลิเซียก็คอยส่งสายตาเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา

“แต่...อย่างน้อยคุณซานต้าก็ทิ้งปริศนาไว้ให้นี่ค่ะมาสเตอร์”เธอกล่าวพลางเปิดซองกระดาษสีเนื้อปรากฏข้อความเป็นตัวอักษรสีทองแสนวิจริตว่า

เมื่อเวลาหยุดเดินลง เสียงระฆังจักดังกังวาล
ดอกไม้ขาวจักร่วงโรย อาทิตย์อัสดงบังเกิด
เสียงโศการ่ำไห้ดังขึ้นกึกก้อง

อากิระหยิบแผ่นกระดาษมาดูสองสามครั้งก็ถอนหายใจ วันคริสมาสต์แท้ๆกลับต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วย... อะไรกันเนี่ย

“เอ...เสียงระฆังจักดังกังวาล...ระฆังๆๆ....หอระฆังหรือคะ”

หญิงสาวผมสีม่วงเข้มหูแมวเงยหน้าขึ้นถามมาสเตอร์ของเธอ หางสีดำที่ผูกโบว์สีฟ้ากระดิกไปมาอย่างสงสัย ดวงตาสีเขียวมรกตสะท้อนสีฟ้าของชายหนุ่มกลอกไปมาอย่างใช้ความคิด
ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเพลงคินจิระเรทะ อโซบิ(เพลงเปิดโรเซน ไมเดนภาคแรก) อากิระหยิบมือถือสีดำขึ้นมากดรับอย่างหงุดหงิด

“อากิระครับ.....ครับ...อ๋า...เข้าใจล่ะ....ครับ....สวัสดีครับ”
เขาเก็บโทรศัพท์เข้าไปไว้ในกระเป๋าเสื้อโค้ทสีม่วงเข้มก่อนจะหันมามองฮาร์โมนิก้าด้วยสีหน้าซีด

“ได้เบาะแสของกล่องของขวัญของเราแล้วล่ะฮาร์โมนิก้า...”อากิระเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีเทาที่มีเกล็ดหิมะสีขาวร่วงลงมาช้าๆ

“ว้าว! ดีจัง ที่ไหนหรือคะ”หญิงสาวยิ้ม แล้วหางของเธอก็กวักไปกวักมาราวกับเด็กน้อยเจอแผนที่ขุมสมบัติ

“.....ที่สุสานประจำเมืองน่ะสิ...”
........................................................................................

สุสานทางทิศตะวันตกของเมืองหลวง ณ เพ็ทแลนด์


“น...นะ...แน่ใจนะคะว่าเป็นที่นี่”

รอยยิ้มเมื่อกี้ได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นความหวาดกลัว ขนาดหางของเธอยังตรงทื่อราวกับแท่งไม้ ใบหน้าซีดเซียวร่างกายสั่นสะท้อนด้วยความกลัว ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่หน้าทางเข้าของสุสาน บรรยากาศรอบๆเต็มไปด้วยหมอก เมฆสีดำเคลื่อนที่มาบดบังแสงสว่างของดวงจันทร์ เกล็ดหิมะสีขาวตกเบาบางลง ที่ป้ายหลุมศพและต้นไม้ตายถูกปกคลุมด้วยปุยหิมะสีขาว อากิระจูงมือฮาร์โมนิก้าแล้วเดินอาดๆก้าวเข้ามา

“เอ่อ...ทำไมถึงรู้ล่ะคะว่าคำตอบของปริศนาคือที่นี่?”

“ก็มันบอกชัดๆเลยนี่นา...เมื่อเวลาหยุดเดินลงมันเปรียบเหมือนกับเมื่อชีวิตของคนเราดับลง...เปรียบดั่งเวลาของคนๆนั้นก็หยุดลงด้วยเช่นกัน ส่วนที่ระฆังดังกับดอกไม้สีขาวร่วงลงก็เหมือนกับพอมีคนตายก็ต้องมาทำพิธีที่สุสาน ซึ่งต้องวางดอกไม้สีขาวเป็นการไว้อาลัย และเสียงระฆังจะดังก้องก็หมายถึงเป็นการตีระฆังเพื่อส่งวิญญาณให้ขึ้นสู่สรวงสวรรค์และทำให้วิญญาณบริสุทธิ์”อากิระอธิบายพลางหันซ้ายหันขวาราวกับจะมองหาบางสิ่ง

“อึก...”ชายหนุ่มตาค้าง ตัวของเขาสั่นเทาก่อนจะเดินอย่างเลื่อนลอยไปยังป้ายหลุมศพป้ายหนึ่ง ฮาร์โมนิก้าวิ่งตามเขามาหยุดอยู่ข้างๆเขา

แล้วทั้งสองก็ต้องช็อค... ภาพตรงหน้าคือร่างโปร่งแสงออกสีฟ้าอ่อนเห็นเป็นรูปร่างคล้ายผู้หญิงผมยาว ใบหน้าของเธอดูอ่อนโยน ผมยาวสลวยพัดไปตามทิศทางลม

“ล....ลิลี่....”

ความทรงจำของอากิระที่ถูกเก็บซ่อนไว้ในส่วนลึกสุดก็เปิดออกมา....

............................................................................................................................

ท้องฟ้าถูกโอบล้อมด้วยสีแดงเพลิง สีแห่งการทำลายล้าง เศษซากปรักหักพังของปราสาทบางส่วนได้พังลงมาจากส่วนห้องโถง ปรากฏร่างสองร่างอยู่ ณ ที่นั่น ร่างหนึ่งนอนอยู่ในสภาพจมกองเลือด.... อีกร่างหนึ่งเดินโซซัดโซเซค่อยๆหาร่างที่นอนอยู่อย่างช้าๆ อากิระวางดาบเปียโนที่ร้าวลงกับพื้น

“ละ...ลิลี่!!”

ชายหนุ่มพยายามวิ่งเข้าไปหาร่างของหญิงสาวที่นอนจมกองเลือด เลือดของเธอไหลออกมาช้าๆ วินาทีนั้นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างมีแค่พวกเขาสองคน ไม่มีเสียงการพังทลายของตัวปราสาท ไม่มีเปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ทั่วบริเวณ

“ทำไม!....ทำไมเธอถึงต้องเอาตัวปกป้องชั้น...ปกป้องคนที่ไร้ค่าอย่างฉัน!...ทำไม...ฮึก”
อากิระกดบาดแผลตัวเองไว้

“อย่าเพิ่งขยับตัวนะ...ชั้นจะรักษาเธอเอง..แล้วก็จะเรียกหน่วยแพทย์มาช่วยเธอ....”
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบมือถือสีดำที่หน้าจอเปื้อนเลือด แต่มือเรียวก็จับห้ามไว้

“อากิระ...คุง...พอแล้วล่ะจ้ะ”

เธอยิ้ม.. แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความโศกเศร้าปนกับความสุข

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา...เธอได้ทำหลายๆสิ่งเพื่อชั้นมามากมาย....แค่ก....แล้วเธอมักจะอยู่คนเดียวโดยตลอดเลย..ใช่มั้ยล่ะ...เธอน่ะ..ต้องต่อสู้คนเดียวในโลกที่เย็นชา...มาตลอดเลยสินะ....แค่กๆ”

“พอได้แล้วล่ะ!...ชั้นจะช่วยเธอเอง”ชายหนุ่มร้องขึ้น

“ชั้นน่ะ....อยากจะทำบางอย่างให้กับเธอบ้าง...บางอย่างที่พอจะช่วยเธอได้....และตอนนี้..ชั้นก็ได้...แค่กๆ...ทำมันแล้ว...ชั้นได้ปกป้องเธอ...ในฐานะ....แค่ก...คนที่ชั้นรักมาก...แค่กๆ”น้ำตาของเธอเริ่มปรี่ล้นออกมา

“ไม่นะลิลี่....อย่าตายนะ!”
อากิระหยิบหินเวทมนต์สีเขียวมาแล้วบีบมันเพื่อปิดปากแผล...ทั้งๆที่รู้ว่าไม่สามารถช่วยได้แล้ว..แต่เขาก็ยังคงทำมันต่อไป....

“ห้ามตายนะ!”
มือยังคงบีบหินต่อไป.... น้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม...หยดลงมาเรื่อยๆ

“ห้ามตาย!!”
ดวงตาสั่นเครือ น้ำตายังคงไหลมาไม่ขาดสาย

“ไม่ว่าจะเกิดมากี่ครั้งก็ตาม...ชั้นก็จะ..รักเธอตลอดไป......”สิ้นเสียงของหญิงสาว...ทุกอย่างก็เงียบล่ะ....เธอไม่หายใจอีกแล้ว.......

...”ลิลี่.......”ราวกับวินาทีนั้นทุกสิ่งทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ดังกึกก้องก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง....

..................................................................................................

“ลิลี่.....”

อากิระพูดชื่อนั้นอย่างเม่อลอย มือของเขาเอื้อมไปพยายามแตะที่ผมของร่างนั้นแต่...
กลับทะลุออกไป...

นั่นสินะ...เธอตายไปเมื่อตอนที่ชั้นอายุ17ปีนี่นา...

“คุณซานต้าบอกว่ามีของขวัญที่เค้าจะมอบให้กับชั้น...เลยพาชั้นกลับมาที่โลกมนุษย์นี่ล่ะจ้ะ”หญิงสาวยิ้มพลางเคลื่นที่เข้าไปหาทั้งสองคน

“ชั้นเฝ้ามองพวกเธอมาตลอดเลย...จากข้างบนนู้น”
เธอชี้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า

“ดูเหมือนว่าคุณซานต้าที่เอาของขวัญไปซ่อนคงจะต้องการพาพวกเธอมาที่นี่สินะ...แหม”อากิระเบือนหน้าดวงตาของเขาหม่นลง

“นี่จ้ะ คุณซานต้าเค้าฝากของมาที่ชั้นด้วยล่ะ”
เธอเอื้อมมือไปหยิบกล่องของขวัญสองกล่องบนป้ายหลุมศพให้แก่คนทั้งสอง

“ดีจัง ขอบคุณมากค่ะ”
ฮาร์โมนิก้าโค้งลงอย่างสุภาพก่อนจะหันมามองที่มาสเตอร์ของเธอ

“อากิระคุง...ชั้นรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง...เธอน่ะ..ไม่ยอมยกโทษให้ตัวเองสินะ”

“ลิลี่....ชั้นช่วยเธอไม่ได้...ปกป้องเธอไม่ได้...แล้วชั้นจะยกโทษให้ตัวเองได้ยังไง”

“ต่อให้...ทุกคนในโลกหรือแม้แต่ชั้นยกโทษให้...คุณก็ยังไม่ยอมสินะ....”หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ เกล็ดหิมะลอยผ่านเธอใบ

“ชั้น....”จู่ๆนิ้วเรียวยาวก็ยื่นมาทาบตรงปากของชายหนุ่ม

“พอแล้วล่ะจ้ะ.... แล้วก็...ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมานะคะ”
ลิลี่ยิ้มกว้างก่อนจะกอดชายหนุ่มไว้

“Merry Christmasจ้ะ...”
เธอกระซิบข้างหูเขาเบาๆ

“ช...เช่นกัน....”
อากิระก็ตอบเธอบ้าง ใบหน้าของเขาแดงระรื่อราวกับลูกตำลึง
ลิลี่กระโดถอยออกมาจากตัวของอากิระก่อนที่ร่างของเธอจะค่อยๆลอยสูงขึ้น สูงขึ้นไปเรื่อยๆท่ามกลางท้องฟ้าที่ไร้ซึ่งหมู่เมฆสีดำ แสงจันทร์ส่องลงมา ดาวนับล้านดวงปรากฏบนท้องฟ้า ราวกับภาพในหนังสือเทพนิยาย

“สุดท้ายนี้ก็......ขอให้ทั้งสองคนรักกันให้มากๆนะจ้ะ.......แล้วชั้นจะไปเกิดเป็นลูกให้จ้ะ”
เธอเปรยไว้ก่อนจะหายไปจากท้องฟ้า

“ล...ละ....ลูก”
ใบหน้าของฮาร์โมนิก้าแดงชมพูราวกับลูกสตอเบอร์รี่ด้วยความอาย ส่วนอากิระมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“เอาล่ะ...กลับกันเถอะ...ทุกคนรออยู่นะฮาร์โมนิก้า”ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเดินกลับไปยังทางเข้าสุสาน

“ร....ระ..รอด้วยค่ะมาสเตอร์!”
ฮาร์โมนิก้าอุ้มห่อของขวัญไว้แล้วรีบวิ่งตามมาสเตอร์ของเธอไป....

ที่เมืองปรากฏแสงไฟหลากหลายสีสัน ท่ามกลางท้องฟ้าสีคราม ปรากฏดาวหางพุ่งผ่านไป เกล็ดหิมะตกลงมาเชื่องช้า
เมืองทั้งเมืองถูกโอบล้อมไปด้วยสีขาวของหิมะ...เป็นสีที่บริสุทธิ์ สะอาด และสงบ
ดังเช่นเป็นคืนที่แสนสงบเหมือนทุกๆปี.......

จบแว้ววว ดูท่าเราจะมาเอาดีทางด้านเขียนนิยายแฮะ 555+

Merry Christmas~~!